Nytt stadie i turen, bålfyring! Eller som vi kalla det, vi som trur vi er erfarne på fagfeltet: «båling».
Skal jammen ikkje mykje til å lage eit svært eit, so lenge ein har litt bjørkenever i lomma og befinne seg i ein tørr furuskog! Eg blei so hekta at lunsjane etterkvart såg slik ut: Kaelen svara på meldinga grunna alt dramaet som skjer rundt den realityserien han var med i. Branton pussa dei kvite tenna sine, og eg ete mat kokt på bål.
No som vi ikkje går forbi mange dnt hytte lenger og er for gnetne til å sove på hotell, blir det mykje telting. Etter mange døgn, har ting derfor behov for tørking. Då er bål tingen! So no lukta vi meir røyk enn kjøtrøykeriet til Elen oppi Ådala!
Sjoadalen som vi gjekk gjennom var virkelig kjempefin. Kjende det var ein fryd å gå gjennom skog etter gammalt. Og mange flotte tømmerhus, som eg kunne tenkt meg å budd i, i kvart einaste eit!
Mange av områda hadde fine løype so ikkje pulkane blei tunge å dra i nysnøen. Heldigvis hadde det fallt litt snø, for jammen er det lite av det her! So grunna sånn det ser ut, og det blir mindre snø etterkvart og kanskje meir kronglete, gjekk eg over til sekk. (Heldig som har eit trufast støtteappat!)
Då blei det farvel til det store teltet, skeia mi, den varme soveposen, og masse anna. Det hakje eg vist, men har hatt et sånt sovesystem på pulken som gjer at madrassa er oppblåst og soveposen ligge klar i den grønna bagen eg har oppå pulken. Det gjer teltlivet mykje meir effektiv, og eg kan ha andre ting der også som eg bruka kun til teltlivet, som feks pisseflaska eg etablerte av lars monsen flaska mi.
Men heller klare seg med litt mindre, enn å måtte dra på pulk over elve, gjerde, vegar og gjennom tettstada som kanskje blir litt framover.
Vi gjekk nokre daga ilag, men skilde oss rett før Lemonsjøen. Dei ville gå raskaste vegen nordover, nemlig gjennom ein dal i Dovre. Eg ønske jo å få med meg enda ein nasjonalpark, etter å ha høyrt at Lars Monsen drive å går i dei, so eg ville gjennom Rondane, og må derfor gå til Otta.
Siste kvelden ilag med Australienarane fyrte vi eit stort bål i fullmåne. Heilt magisk. (Dei dukka heilt sikkert opp igjen ila turen) Og det er ein veldig frihetsfølelse å ta seg tre tima på kvelden for å gjere det, istedenfor å berre skunde seg vidare nordover. For som allereie skrivet, Nordkapp e ikkje målet, men livet ein leve gjennom turen…
l
l
l
l
Kjipt å gå på bilveg med skisko for å komme seg til Otta, der eg kan starte oppstigninga til Rondane. Men fekk nesten tåre i augekroken då eg såg eit lokalt bakeri som solgte heimelaga potetlefse! Sikkert fire veke sidan forrige butikk, og det het var til og med lokalbaka! Perfekt for ein askeladden langs vegen som meg!
Dei var frosne, so eg festa dei inntil magen mens eg gjekk, so eg fekk ete dei etterkvart som dei blei tinte. Kan vel få frostskade av mindre, men dei var sopass gode at kulden på huda var verdt det. Passerte også eit ysteri som eg fekk kjøpe flott geite brunost av (dessverre berre 10% geit…) som blir å maule ilag med heimelaga potetlefse gjennom heile Rondane! Men fortsatt tru til pemmican altso, berre so det er sagt!
Fekk også besøkt ein god kamerat her i området, som var veldig fint. Han diska til med alt eg trengde for ein restart før Rondane. Håpa han syns det var like fint, sjølv om eg var aldri so sliten og gira på å få tørka dei nyvaska sokkane mine!
Då var det tilbake til Otta idag, og håpe på at den stappfulle bussen med hostande skuleeleva, eg tok, ikkje bite seg fast i det friske og slitne friluftsimmunforsvaret mitt!